اثر سیکلوسپورین A موضعی در پیش‌گیری و درمان رد پیوند پس از پیوند نفوذی قرنیه

هدف: ارزیابی اثر قطره سیکلوسپورین A 2 درصد موضعی در درمان و جلوگیری از عود حملات رد پیوند، پس از پیوند نفوذی قرنیه در بیماران با سابقه حملات مکرر رد پیوند. روش پژوهش: در این کارآزمایی بالینی، گروهی از بیماران با سابقه پیوند نفوذی قرنیه در شروع حملات ساب‌اپی‌تلیال یا اندوتلیال رد پیوند به صورت تصادفی تحت درمان با قطره سیکلوسپورین A 2 درصد یا دارونما به همراه استرویید موضعی قرار گرفتند. علت اولیه انجام پیوند قرنیه در این افراد شامل قوز قرنیه، استحاله اندوتلیال فوکس، استحاله استرومای قرنیه و کدورت فاقد عروق خونی قرنیه بود. سیکلوسپورین موضعی یا دارونما به مدت 6 ماه تجویز گردید. مدت زمان استفاده از استرویید، طول دوره بهبودی حمله رد پیوند، تعداد حملات عود در حین دریافت دارو و پس از آن و میزان بقای بدون رد پیوند بین گروه‌های مطالعه مورد مقایسه قرار گرفت. یافته‌ها: تعداد 22 چشم از 22 بیمار (12 مرد) در شروع واکنش رد پیوند، تحت درمان با قطره سیکلوسپورین A 2 درصد و قطره بتامتازون 1/0 درصد موضعی (گروه 1) و 21 چشم از 21 بیمار (10 مرد) تحت درمان با دارونما و قطره بتامتازون 1/0 درصد موضعی (گروه 2) قرار گرفتند. میانگین سن بیماران 9/11±48/32 و 7/11±48/35 سال به ترتیب در گروه (1) و (2) بود (42/0P=). میانگین دوره پی‌گیری 1/6±6/16 ماه در گروه (1) و 3/6±16 ماه در گروه (2) بود (75/0 (P=. دوره بهبود کامل حمله رد پیوند پس از تجویز سیکلوسپورین و یا دارونما در گروه (1) و (2) به ترتیب 21±6/25 و 7/16±2/33 روز بود (22/0P=). در پایان دوره پی‌گیری، میزان بقای بدون رد پیوند در گروه‌های مذکور به ترتیب 8/34 و 7/31 درصد بود (89/0P=). نتیجه‌گیری: قطره سیکلوسپورین A به همراه استرویید موضعی در درمان و پیش‌گیری از حملات رد پیوند در بیماران با سابقه قبلی این حملات پس از پیوند نفوذی قرنیه در مقایسه با درمان استروییدی موضعی به تنهایی اثر بیش‌تری ندارد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1388؛ دوره 15، شماره 2: 134-128