اثر سوربیتول بر حلالیت، قابلیت دوخت و کدورت فیلم‌های خوراکی ژلاتین ماهی کپور سرگنده

ژلاتین پوست ماهی یکی از بیو­پلیمرهایی است که فیلم­هایی با خواص و ظاهر مناسب تشکیل می­دهد.  ژلاتین پوست ماهی از پوست ماهی کپور سر­گنده (Hypophthalmichthys nobilis) استخراج شد. هدف از این مطالعه تعیین ویژگی­های حلالیت، قابلیت دوخت­پذیری و کدورت فیلم­های ژلاتینی پوست ماهی کپور سر­گنده می­باشد. فیلم­ها از اختلاط 3 گرم ژلاتین، 10 درصد گلیسرول و10-0 درصد سوربیتول بر پایه ژلاتین در 100 میلی­لیتر آب مقطر )نمونه­های ,B C،D ،E ، F) و تیمار فاقد گلیسرول و سوربیتول (نمونه A) تهیه شدند. نمونه­ها، قبل از انجام آزمون در دمای C˚25 و رطوبت نسبی3± 75 درصد به مدت 2 روز مشروط شدند با افزایش سطح سوربیتول، ازدیاد طول تا نقطه پارگی فیلم­های دوخته شده افزایش یافت. می­توان علت این پدیده را به حرکت زنجیره­های ماتریکس نسبت داد. نتایج نشان داد که با افزایش مقادیر سوربیتول حلالیت در آب افزایش، مقاومت کششی، مدول الاستیک و کدورت فیلم­ها کاهش معنی­داری یافتند. کم­ترین و بیش­ترین مقدار حلالیت در فیلم­‌های حاوی 5/2 و 10 درصد سوربیتول بر پایه ژلاتین مشاهده شد. تمام نمونه­های حاوی نرم­کننده قابلیت دوخت حرارتی داشتند.