اثر ساختار مالکیت بر نقدشوندگی سهام: رویکردهای غیرخطی

بررسی مبانی نظری و ادبیات پژوهش نشان می‌دهد می‌توان رابطه مثبت و یا منفی معناداری بین ساختار مالکیت و نقدشوندگی سهام پیش‌بینی کرد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر، بررسی احتمال وجود رابطه نامتقارن بین مالکیت عمده و نقدشوندگی سهام است. با استفاده از رویکرد الگوی رگرسیون انتقال هموار تابلویی و داده‌های ترکیبی 135 شرکت در بازه زمانی 1387-1396 رابطه نامتقارن بین مالکیت عمده و نقدشوندگی سهام تبیین شد. همچنین، بر اساس مدل‌های شبکه عصبی و رگرسیون لجستیک، میزان خطای پیش‌بینی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان می‌دهد، در رژیم اول (سطح آستانه 34 درصد) رابطه مثبت و معناداری بین مالکیت عمده و نقدشوندگی سهام و در رژیم دوم رابطه منفی و معناداری بین مالکیت عمده و نقدشوندگی سهام وجود دارد. همچنین‌ نتایج پژوهش حاضر بر کمتر بودن خطای مدل‌های پیش‌بینی مبتنی بر شبکه‌های عصبی نسبت به رگرسیون لجستیک تأکید دارد. به نهادهای قانونی توصیه می‌شود قوانین مرتبط با پشتیبانی از سرمایه‌گذاران و البته پیش از آن شفافیت اطلاعات مالی در بازارهای مالی را توسعه دهند.