اثر روش های کاربرد عناصر ریزمغذی بر خصوصیات کمی و کیفی گندم

این تحقیق به منظور مقایسه ی تأثیر روش های کاربرد کودهای شیمیایی حاوی عناصر ریزمغذی بر عملکرد دانه، کاه، میزان پروتئین و غلظت عناصر غذایی در دانه گندم در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار روش کاربرد کود شامل: مصرف خاکی، محلول‌پاشی، آغشته نمودن بذر، مصرف خاکی به علاوه محلول‌پاشی و آغشته نمودن به علاوه محلول‌پاشی، در سه تکرار در ایستگاه تیکمه‌داش آذربایجان‌شرقی اجرا شد. پس از آماده‌سازی زمین و تهیه ی کرت ها، کودهای اصلی نیتروژن، فسفر و پتاسیم براساس آزمون خاک و توصیه کودی منطقه از منابع اوره، سوپر فسفات تریپل و سولفات پتاسیم به صورت یکسان در تمام کرت ها اعمال گردید. در روش مصرف خاکی، سولفات روی، سولفات منگنز، سولفات مس، سکوسترین آهن و اسید بوریک هر کدام به ترتیب به میزان 40، 30، 20 ،10 و 20 کیلوگرم در هکتار، قبل از کاشت در سطح کرت پخش و با خاک مخلوط شدند. در روش محلول‌پاشی، عناصر ریزمغذی هر کدام با غلظت دو در هزار به همراه نیم درصد اوره در سه مرحله ی ساقه رفتن، خوشه رفتن و یک هفته بعد از گل دهی به صورت محلول‌پاشی اعمال گردید. در روش آغشته نمودن بذر، یک لیتر محلول 30 درصد از کودهای مذکور تهیه و بر روی 10 کیلوگرم بذر گندم پاشیده و به دقت مخلوط شدند. در روش توأم مصرف خاکی به علاوه محلول‌پاشی تلفیق دو روش مذکور و در روش آغشته نمودن بذر به علاوه محلول‌پاشی، تلفیق دو روش مربوطه اجرا شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تأثیر تیمارهای فوق بر عملکرد دانه گندم در سطح 1 درصد و بر غلظت روی در   دانه ی گندم در سطح 5 درصد معنی دار شد. بر اساس گروه بندی به عمل آمده، روش مصرف خاکی+ محلول پاشی از سایر روش ها بهتر بود، در صورتی که سه تیمار شامل روش های  محلول پاشی، آغشته نمودن بذر + محلول پاشی و مصرف خاکی+ محلول پاشی، پروتئین دانه گندم را بیشتر افزایش دادند. از نظر تأثیر تیمارها بر وزن هزاردانه نیز روش آغشته نمودن بذر نسبت به سایر تیمارها ارجحیت داشت اما هیچ یک از روش ها اثر معنی داری روی عملکرد کاه گندم نداشتند. بنابراین روش مصرف خاکی توأم با محلول‌پاشی عناصر ریزمغذی، به دلیل افزایش قابل ملاحظه در عملکرد دانه و نیز بالا بردن میزان پروتئین و غلظت عناصر در دانه گندم در مقایسه با سایر روش ها در زراعت گندم ارجحیت دارد.