اثر روش‌های مختلف عمل‌آوری و انباری بر صفات کیفی ارقام پیاز ایرانی

به منظور ارزیابی اثر روش‌های مختلف عمل­آوری و انباری بر برخی صفات کیفی ارقام پیاز ایرانی )قرمز آذرشهر، قرمز نیشابور، سفید کاشان، و سفید قم(، آزمایشی در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی به صورت آزمایش فاکتوریل در سه تکرار در پاییز و زمستان سال 1385 اجرا شد.  روش‌های مختلف عمل‌آوری و انباری شامل استفاده از نور خورشید با پوشش کاه به مدت 14-10 روز )روش سنتی(، استفاده از دمای 48 درجه سلسیوس به مدت 4 ساعت و دمای 42 درجه سلسیوس  به مدت 12 ساعت بودند.  بعد از اتمام تیمارهای مذکور، نمونه‌های پیاز به انبار معمولی )با دمای حدود 10 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 65-60 درصد( منتقل و به مدت 4 ماه نگهداری شدند.  در پایان این دوره، برخی صفات کیفی سوخ )سفتی بافت، درصد جوانه­زنی، مقدار اسیدپیروویک، درصد ویتامین­ث و مواد جامد انحلال­پذیر سوخ‌ها(  اندازه­گیری شد.  نتایج نشان داد که ارقام از نظر سفتی بافت، درصد جوانه‌زنی، مقدار اسید پیروویک و ویتامین ث تفاوت معنی‌دار دارند ولی از نظر مواد جامد انحلال­پذیر تفاوت آن­ها معنی‌دار نیست.  سفتی بافت سوخ در روش 42 درجه سلسیوس به مدت 12 ساعت با سفتی بافت در روش سنتی در یک سطح آماری است و هر دو به طور معنی‌دار از سفتی بافت در روش دمای 48 درجه سلسیوس برترند.  بیشترین سفتی بافت را به ترتیب رقم سفید قم و رقم قرمز نیشابور دارند.  ضایعات پیاز شامل درصد جوانه‌زنی، بین روش‌های مختلف عمل‌آوری و انباری از تفاوت معنی‌دار برخوردار بودند.  مقدار ضایعات در روش عمل‌آوری با دمای 48 درجه سلسیوس کمتر از دو روش دیگر است.  نشان داده شد که مقدار اسید پیروویک در روش سنتی و درصد ویتامین ث در روش دمای 42 درجه سلسیوس بیشتر از دو روش دیگر است.  به طور کلی نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که روش سنتی عمل‌آوری به خصوص در رقم سفید قم به دلیل ایجاد ضایعات کمتر و حفظ صفات کیفی سوخ برترین تیمار است و با توجه به اهداف این تحقیق قابل توصیه خواهد بود.