اثر جیبرلین و سیتوکینین بر بهبود صفات جوانه‌زنی و بنیه بذر زوال یافته ارقام ذرت (Zea mays L)

 این تحقیق به ­منظور تعیین اثر هورمون‌های سیتوکینین و جیبرلین بر بهبود صفات جوانه ­زنی ارقام ذرت با بنیه‌های متفاوت صورت گرفت. آزمایش در سال 1394 در آزمایشگاه بذر گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده علوم زراعی و دامی دانشگاه تهران انجام گرفت. ارقام ذرت مورد استفاده شامل رقم هیبرید سینگل کراس 704 و رقم هیبرید سینگل کراس 260 بودند. آزمون جوانه زنی استاندارد به­ منظور تعیین قوه نامیه دو رقم بذر ذرت به­ صورت کاملاً تصادفی انجام شد. رقم 704 نسبت به رقم 260 شاخص‌های جوانه ­زنی بالاتری را نشان داد. سپس بذرها به ­منظور ایجاد بنیه‌های متفاوت تحت آزمون پیری زودرس در زمان‌های ‌15 و 10،5 روز و پس از آزمون پیری زودرس اثر غلظت‌های متفاوت هورمون سیتوکینین و جیبرلین بر بذرهای زوال یافته ارقام ذرت به­ صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. در کلیه آزمایشات صفات درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه، وزن تر ریشه‌چه، وزن تر ساقه‌چه، وزن خشک ریشه‌چه و وزن خشک ساقه‌چه اندازه‌گیری شد. نتایج حاصل نشان داد که پیری یا زوال بذر سبب کاهش درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه‌چه، وزن تر ریشه‌چه، وزن تر ساقه‌چه، وزن خشک ریشه‌چه و وزن خشک ساقه‌چه می‌شود. تحت تیمارهای پیری زودرس تفاوت بین ارقام معنی‌دار بود. در رقم 704 صفات اندازه‌گیری شده تحت تیمارهای پیری زودرس کاهش کم­تری را نسبت به رقم 260 نشان داد. تیمار بذرهای زوال یافته با هورمون‌های جیبرلین و سیتوکینین سبب بهبود صفات اندازه‌گیری گردید. اثر غلظت‌های بالاتر هورمون در تیمارهای طولانی مدت پیری بسیار چشمگیر بود. افزایش غلظت هورمون‌ها از 50 میکرومول به 150 میکرومول سبب بهبود صفات اندازه‌گیری شد.