اثر توان‌بخشی شناختی بر کاهش سوگیری توجه به محرک‌های ترسناک در نوجوانان دارای اختلال استرس پس از سانحه

اهداف: اختلال استرس پس از سانحه، یکی از انواع اختلالات اضطرابی است که در پاسخ به وحشت‌زدگی کلی در سانحه‌ای که حیات فرد را تهدید می‌نماید، شکل می‌گیرد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر توان‌بخشی شناختی بر سوگیری توجه نسبت به محرک‌های ترسناک در افراد دارای علایم نشانگان اختلال استرس پس از سانحه بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه شبه‌آزمایشی در سال 1392، 15 نفر از نوجوانان عراقی دارای نشانه­های اختلال استرس پس از سانحه با دامنه سنی 15 تا 19 سال به‌روش نمونه‌گیری تصادفی دردسترس انتخاب شدند. گروه نمونه در 12جلسه تحت برنامه توان‌بخشی شناختی قرار گرفتند. برای بررسی تاثیر برنامه توان‌بخشی شناختی از آزمون دات‌پروب استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون Tوابسته مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نوجوانان دارای اختلال استرس پس از سانحه بعد از اجرای برنامه توان‌بخشی شناختی، تفاوت معنی‌داری را در زمان واکنش نشان دادند (0.001=p)، اما در تعداد پاسخ‌های درست مرتبط و غیرمرتبط، قبل و بعد از مداخله، تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: توان‌بخشی شناختی، روشی موثر بر کاهش سوگیری توجه به محرک‌های ترسناک در افراد دارای اختلال استرس پس از سانحه است. کلیدواژه‌ها: توان‌بخشی شناختی؛ سوگیری توجه؛ اختلال استرس پس از سانحه؛ محرک‌های ترسناک