اثر تنظیم کننده‌های رشد، سوین و عصاره ذرت بر تنک شیمیایی، کیفیت میوه و گلدهی سال بعد سیب رقم گلدن دلیشس

سیب ’گلدن دلیشس‘ یکی از رقم­های مهم تجاری سیب در ایران است. سطح زیر کشت این رقم در استان اصفهان به­ ویژه شهرستان سمیرم  قابل توجه است. از مشکل­های پرورش این رقم سال­آوری شدید آن می­باشد که علاوه بر کم شدن محصول سال بعد، کیفیت میوه نیز کاهش می­یابد. به منظور تعدیل مشکل سال­آوری از بنزیل آدنین (BA) (100 و 150 میلی­گرم در لیتر)، کاینتین (100 و 150 میلی­گرم در لیتر)، نفتالن استیک اسید (NAA) (15 و 30 میلی­گرم در لیتر)، سوین (600 و 1200 میلی­گرم در لیتر) و عصاره ذرت 20 روز بعد از مرحله تمام گل به صورت محلول­پاشی استفاده شد. آزمایش در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سال 1387 و 1388 طی دو سال پی در پی انجام شد. نتیجه­ها نشان داد که محلول­پاشی NAA در غلظت­های 15 و 30 میلی­گرم در لیتر درصد ریزش را به ترتیب 55/59 و53/71% و سوین در غلظت­های 600 و 1200 میلی­گرم در لیتر درصد ریزش را به ترتیب 80/48 و 83/73% افزایش داد، ولی غلظت 600 میلی­گرم در لیتر با شاهد اختلاف معنی­داری نداشت. همچنین تیمار BA 150 میلی­گرم در لیتر با 05/53% افزایش ریزش میوه، تفاوت معنی­داری با شاهد داشت. عصاره ذرت تأثیر معنی­داری بر ریزش میوه نداشت. در مورد اثر تیمارها بر تعداد گل در سال بعد، غلظت­های 15 و 30 میلی­گرم در لیتر NAA تعداد گل در سطح مقطع شاخه را به ترتیب 78/1و 84/1 افزایش داد که با سایر تیمارها و شاهد اختلاف معنی­داری داشت. میانگین وزن میوه نیز در تیمار NAA غلظت­های 15 و 30 میلی­گرم در لیتر در مقایسه با شاهد به ترتیب 142 و 145 گرم افزایش یافت. بنابراین از NAA درغلظت­های 15و 30 میلی­گرم در لیتر و  BAدر غلظت 150 میلی­گرم در لیتر می­توان جهت تنک میوه سیب ’گلدن دلیشس‘ استفاده نمود.