اثر تمرین استقامتی در شرایط هایپوکسی- نورموباریک و شرایط طبیعی بر غلظت VEGF سرمی، هموگلوبین و هماتوکریت خون

اهداف: قرارگیری اولیه در شرایط هایپوکسی سطح فاکتور رشد‌ آندوتلیال عروقی، هموگلوبین و هماتوکریت خون را افزایش می‌دهد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین در شرایط هایپوکسی- نورموباریک و شرایط طبیعی بر سطح VEGF سرمی و فاکتورهای خونی هموگلوبین و هماتوکریت بود.روش‌ها: این پژوهش مقطعی در دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی انجام شد. از بین داوطلبان واجد شرایط 24 مرد غیرفعال که حداقل در 6 ماه منتهی به مطالعه سابقه هیچ‌گونه فعالیت منظم نداشتند به‌صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. شاخص توده بدنی، چربی زیرپوستی، حداکثر اکسیژن مصرفی و ضربان قلب بیشینه در دو مرحله اندازه‌گیری و آزمودنی‌ها براساس حداکثر اکسیژن مصرفی در 3 گروه 8نفره هایپوکسی، نورموباریک و کنترل قرار داده شدند. از تحلیل واریانس دوطرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی به کمک نرم‌افزار SPSS 16 برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌‌ها: 8 هفته تمرین در شرایط هایپوکسی- نورموباریک باعث افزایش معنی‌دار غلظت VEGF سرمی گروه هایپوکسی نسبت به دو گروه دیگر شد. افزایش معنی‌دار غلظت هموگلوبین و هماتوکریت در گروه هایپوکسی فقط نسبت به گروه کنترل مشاهده شد.نتیجه‌گیری: تمرین استقامتی در شرایط هایپوکسی سطح VEGF سرمی را نسبت به تمرین در شرایط نورموباریک بیشتر افزایش می‌دهد. تمرین استقامتی در شرایط هایپوکسی- نورموباریک موجب افزایش هموگلوبین و هماتوکریت خون می‌شود.