اثر تمرینات تناوبی شدید بر سطوح آدیپونکتین بافت چربی و انسولین و گلوکز پلاسمایی در موش‌ های صحرایی نر

مقدمه: چاقی نتیجه تجمع بافت چربی اضافی به خاطر عدم تعادل بین غذای دریافتی و انرژی مصرفی است. تمرینات ورزشی به دلیل افزایش انرژی مصرفی، می ­توانند در کاهش بافت چربی نقش موثری ایفا کنند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات تناوبی شدید(HIIT) بر سطوح آدیپونکتین در بافت چربی و هم چنین غلظت پلاسمایی گلوکز و انسولین موش های نر ویستار بود. مواد و روش ­ها: 20 سر موش 8 هفته ای به طور تصادفی به دو گروه تمرین(HIIT) و گروه کنترل تقسیم شدند. هر گروه شامل 10 موش صحرایی بود. کل برنامه تمرینی به مدت پنج هفته و با 5 جلسه در هفته انجام شد. موش ­های صحرایی نر ویستار در هفته اول با سرعت  m/min37 در 6 وهله دو دقیقه ­ای روی نوارگردان دویدند. در بین هر وهله به مدت یک دقیقه استراحت داده شد. هفته دوم، سوم و چهارم تعداد وهله­ ها به ترتیب به 7، 9 و 10 مرحله افزایش پیدا کرد. در هفته پایانی تعداد وهله ­ها 12 مرحله با سرعتی برابر با m/min 52 اجرا شد. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، نمونه­ برداری بافت چربی احشایی و زیرپوستی و خون ­گیری انجام شد تا متغیرهای پژوهش اندازه گیری شود. برای تحلیل داده ­ها نیز از آزمون t مستقل استفاده شد. یافته های پژوهش: افزایش معنی­ داری سطوح آدیپونکتین چربی احشایی(P<0.001) و کاهش معنی ­دار انسولین پلاسمایی(P<0.001) در گروه تمرین مشاهده شداما این تغییرات در آدیپونکتین چربی زیر پوستی و گلوکز پلاسمایی معنی ­دار نبود(P>0.05). بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که تمرینات HIIT می­ تواند باعث افزایش آدیپونکتین در بافت چربی احشایی و زیر پوستی شود. افزایش حساسیت انسولین در پژوهش حاضر احتمالاً با افزایش سطوح آدیپونکتین در بافت چربی و هم چنین با HIIT به عنوان یک عامل موثر در کاهش بافت چربی مرتبط است.