اثر تلقیح قارچ‌های میکوریزی بر رشد نونهال‌های محلب (Cerasus mahaleb (L.) Mill) در شرایط گلخانه‌ای

قارچ‌های میکوریز آربسکولار ازجمله میکروارگانیسم‌های خاکزی هستند که نقش مهمی در اکوسیستم‌های خشکی ایفا می‌کنند. آنها قادرند با افزایش سطح جذب ریشه گیاه، آب و عناصر معدنی را در اختیار گیاه قرار دهند و درنتیجه استقرار، رشد و زنده‌مانی گیاه را بهبود بخشند. در پژوهش پیش‌رو تأثیر قارچ‌های میکوریزی Glomus intraradices، G. mosseaeو G. hoiبر شاخص رویشی نونهال‌های محلب (Cerasus mahaleb (L.) Mill.) در شرایط گلخانه‌ای بررسی شد. به‌منظور تولید نونهال محلب، بذرهای آن از درختان مادری در منطقه چهارطاق اردل جمع‌آوری شد و پس از گذشت شش ماه، نونهال‌های میکوریزی و شاهد ارزیابی شدند. نتایج اندازه‌گیری کلنیزاسیون ریشه نشان داد که قارچ‌های G. intraradices و G. mosseae توانسته‌اند به‌خوبی با نونهال محلب همزیستی برقرار کنند و این قارچ‌ها اثر معنی‌داری بر تمام شاخص‌های رویشی به‌جز طول ریشه اصلی داشته‌اند و سبب افزایش رشد گیاه شده‌اند؛ درحالی‌که قارچ G. hoi بر شاخص‌های رویشی اثرگذار نبوده است و همزیستی ضعیفی را برقرار کرده است. درمجموع، در پژوهش پیش‌رو استفاده ازG. intraradicesو G.mosseae مثبت ارزیابی شد، بنابراین می‌توان تلقیح بذرهای محلب با این گونه‌های قارچی را به‌عنوان راهکاری مناسب و کاربردی برای افزایش رشد و استقرار نونهال‌های محلب به‌ویژه در عرصه‌های تخریب‌یافته زاگرس پیشنهاد داد.