اثر ترکیبی لیزوزیم و اسانس آویشن شیرازی بر باکتری ویبریو پاراهمولیتیکوس

مقدمه: مطالعات مختلفی در ارتباط با اثر اسانس‌ها و بعضی آنزیم‌ها بر روی میکرواورگانیسم‌های بیماری‌زای مواد غذایی در محیط کشت و غذا انجام گرفته است. هدف: هدف از این مطالعه تعیین میزان اثر اسانس آویشن شیرازی و لیزوزیم به ‌صورت تنها و توام در مهار رشد ویبریو پاراهمولیتیکوس در محیط کشت بود. روش بررسی: در مطالعه حاضر سعی بر آن شد تا اثر اسانس آویشن شیرازی و لیزوزیم به صورت جداگانه و توأم از طریق اندازه‌گیری MIC آنها به دو روش ماکرودایلوشن و میکرودایلوشن، بر روی یکی از باکتری‌های مهم بیماری‌زای مواد غذایی (ویبریو پاراهمولیتیکوس)، مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج: در این مطالعه MIC آویشن شیرازی به روش ماکرودایلوشن 01/0 درصد و به روش میکرودایلوشن 02/0 درصد محاسبه شد. لیزوزیم نیز تا غلظت 1000 میکروگرم در میلی‌لیتر نتوانست جلوی رشد باکتری را بگیرد. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد اسانس آویشن شیرازی نسبت به لیزوزیم اثر مناسب‌تری در کاهش میزان ویبریو پاراهمولیتیکوس دارد. اگرچه حضور توأم اسانس و لیزوزیم باعث کاهش MIC نشد، ولی نتایج بررسی منحنی رشد تحت تأثیر غلظت تحت بازدارندگی نشان می‌دهد که ترکیب این دو ماده باعث افزایش فاز تأخیری می‌شود که این اثر در میکروبیولوژی مواد غذایی دارای اهمیت بالایی می‌باشد.