اثر تجویز خوراکی و درازمدت سیاه‌دانه بر پاسخ انقباضی آئورت سینه‌ای درموش صحرائی دیابتی

سابقه و هدف: تیمارهای دارویی به‌ویژه استفاده از گیاهان دارویی با حداقل عوارض جانبی که بتواند از بروز عوارض وخیم بیماری دیابت قندی در درازمدت جلوگیری نماید، از اهمیت بالینی زیادی برخوردار می‌باشد. لذا با توجه به وجود شواهد متعدد مبنی بر اثر ضددیابتی سیاه‌دانه، در این تحقیق اثر حفاظتی تجویز خوراکی سیاه‌دانه (Nigella sativum) بر پاسخ انقباضی آئورت سینه‌ای در مدل تجربی دیابت قندی در موش صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: موش‌های صحرایی نر (به تعداد 32 سر) به‌طور تصادفی به چهار گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با سیاه‌دانه، دیابتی درمان نشده و دیابتی درمان شده با سیاه‌دانه تقسیم‌ شدند. برای دیابتی نمودن حیوانات از داروی استرپتوزوتوسین به‌طور داخل صفاقی استفاده گردید. دو گروه تحت تیمار با سیاه‌دانه نیز پودر مخلوط شده این گیاه با غذای استاندارد موش (25/6%) را به مدت 2 ماه دریافت نمودند. پاسخ انقباضی وابسته به غلظت حلقه‌های آئورتی دارای اندوتلیوم به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین پس از گذشت دو ماه ثبت گردید. یافته‌ها: پاسخ انقباضی به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین در مورد حلقه‌های آئورتی برای کلیه گروه‌ها از یک فرم وابسته به غلظت تبعیت نمود. حداکثر پاسخ انقباضی به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین در گروه دیابتی درمان نشده، به‌طور معنی‌دار )001/0(P< بیش‌تر از گروه کنترل بود. بعلاوه حداکثر پاسخ انقباضی در مورد گروه‌های دیابتی تحت تیمار با سیاه‌دانه به‌طور معنی‌دار کم‌تر از گروه دیابتی درمان نشده بود )05/0(P