اثر تجارت درون صنعت بر توزیع درآمد:یک مطالعه موردی برای کشورهای در حال توسعه

همگام با گسترش تجارت بین‌الملل و به ویژه تجارت درون صنعت، اثرات توزیعی آن اهمیت فزاینده‌ای پیدا کرده است. در چارچوب نظریه‌های مرسوم تجارت به ویژه نظریة نسبت‌های عامل، وضعیت توزیع درآمد به فراوانی نسبی عامل بستگی دارد. همچنین، در چارچوب نظریه‌های جدید تجارت، اثرات توزیعی تجارت درون صنعت به طور قطع مشخص نیست و به مؤلفه‌های مختلف همچون اندازه بازار و تنوع محصول بستگی دارد. تحقیق پیش رو، اثر تجارت درون صنعت بر توزیع درآمد را برای کشورهای در حال توسعه[1] بررسی می‌کند. مشخصاً، فرضیه تحقیق حاضر این است که تجارت درون صنعت موجب کاهش نابرابری درآمدی می‌شود. برای آزمون این فرضیه، الگوی داده‌های تابلویی برای کشورهای در حال توسعه منتخب شامل ایران طی دوره زمانی 2005-2012 برآورد گردیده است. نتیجه این تحقیق نشان می‌دهد تجارت درون صنعت اثر مثبت و معنادار بر توزیع درآمد دارد. بنابراین، توصیه می‌شود تجارت خارجی با تأکید بر تجارت درون صنعت توسعه یابد. [1]. کشورهای در حال توسعه منتخب در این مطالعه عبارتند از: ارمنستان، اکوادور، اوکراین، اوروگوئه، ایران، برزیل، بولیوی، پاراگوئه، پرو، تایلند، ترکیه، رومانی، روسیه، شیلی، قرقیزستان، قزاقستان، کلمبیا، کاستاریکا، گرجستان، لهستان.