اثر بخشی بازی درمانی بر اختلالات نوشتن در کودکان مبتلا به اختلال نارسائی توجه / بیش فعالی

مقدمه : مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی بر اختلالات نوشتاری کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی انجام شد. روش کار:روش پژوهش حاضر آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدائی ناحیه 2 مشهد در سال تحصیلی(1394-95) بودند.  نمونه ای شامل 30 نفر از دانش آموزان پسر پایه سوم ابتدایی مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی از مدارس ابتدائی مشهد  انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه (15 نفر گروه آزمایش و15نفر گروه کنترل ) جایگزین شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل فرم ویژه والدین پرسشنامه علائم مرضی کودکان (CSI-4) ، و آزمون اختلال نوشتن فلاح چای بود. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه ( 40دقیقه ،2بار در هفته و به مدت 2 ماه) تحت مداخله قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله‎ای را دریافت نکرد. سپس مجددا از هر دو گروه آزمون اختلال نوشتاری به عمل آمد. یافته ها: نتایج حاصل از روش تحلیل کوواریانس نشان داد که بازی درمانی بر بهبود املاء نویسی،  بهبود دستخط و بهبود ترکیب نوشتارکودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی موثر است. نتیجه گیری: با توجه به یا فته های پژوهش می توان نتیجه گرفت  بازی درمانی از طریق بهبود توجه و کارکرد های شناختی دیگر موجب اصلاح خطای املاء می شود. همچنین تببین دیگر یافته بدست آمده این است که بازی درمانی از طریق کاهش علایم بیش فعالی/ نقص توجه باعث بهبود خطای املا نویسی شده است