اثر بخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر افزایش عملکرد زوج ‌های ناسازگار

هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل به شیوه‌ی گروهی  بر افزایش عملکرد زوج‌های ناسازگار مراجعه‌کننده به مرکز بهزیستی شهرستان بروجن بود. روش: طرح این پژوهش از نوع تجربی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود.  جامعه‌ی آماری این تحقیق شامل‏‏کلیه‌ی زوج های ناسازگار مراجعه کننده به اداره‌ی بهزیستی بروجن می‌باشد. نمونه آماری شامل 20 زوج بود که از بین تعداد 31 زوج، از زوج های ناسازگار که به فراخوان محقّق برای بهبود عملکرد خانواده پاسخ مثبت دادند، به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. آزمودنی‌ها به طور تصادفی به دو گروه مساوی (10زوج گروه آزمایش و 10 زوج گروه کنترل) تقسیم شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسش‌نامه‌ی عملکرد خانواده بود. ابتدا افراد هر دو گروه مورد پیش آزمون قرارگرفتند و سپس آزمودنی‌های گروه آزمایش در 8 جلسه آموزش تحلیل رفتار متقابل شرکت کردند. پس از پایان مداخله بر روی گروه آزمایش‏‏، آزمودنی‌های هر دو گروه به ابزار سنجش خانواده پاسخ دادند. یافته های تحقیق با استفاده از روش‌های آماری کوواریانس تک متغیبّری و چندمتغیّری تجزیه و تحلیل شدند. یافته‏ها: یافته‌های به دست آمده نشان داد که بین زوج‌های گروه آزمایش و گروه کنترل از لحاظ عملکرد کلّی خانواده و حیطه های آن (حل مشکل، ارتباط، نقش ها، همراهی عاطفی، آمیزش عاطفی، کنترل رفتار و کارایی) تفاوت معنی‌داری وجود دارد.      نتیجه‏گیری: با توجّه به نتایج پژوهش حاضر می‌توان نتیجه‌گرفت که آموزش تحلیل رفتار متقابل باعث افزایش عملکرد کلّی خانواده و حیطه‌های آن در زوج‌های گروه آزمایش در مقایسه با زوج‌های گروه کنترل شد. تعمیم این آموزش به دیگر جنبه‌های  زندگی می‌تواند از مشکلاتی که ممکن است برای زوجین به وجودآید، پیشگیری کند