اثر بخشی آموزش اختصاص سازی حافظه سرگذشتی (MEST) بر افسردگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه شهر اصفهان

زمینه و هدف: جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه به ‌واسطه شرایط خاص، ممکن است بیش از دیگران در معرض ابتلا به اختلالات روانی از جمله افسردگی باشند. کلیت گرایی حافظه سرگذشتی یک عامل آسیب زای پایدار در افسردگی است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی آموزش اختصاص سازی حافظه سرگذشتی بر افسردگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه شهر اصفهان بود. روش‌ها: این پژوهش یک پژوهش نیمه تجربی و طرح آن از نوع پیش آزمون پس آزمون- پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش جانبازان بستری در بیمارستان شهید رجایی شهر اصفهان در سال 1395 بودند که از بین آن ها 30 نفر مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه افسردگی بک-ویرایش دوم (BDI-II) بود. ابتدا از افراد هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد و سپس گروه آزمایش (15= nنفر) به مدت 7 جلسه گروهی 2ساعته تحت آموزش قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل به درمان رایج خود (دارو درمانی)، ادامه دادند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار (SPSS 16) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین نمره کل گروه آزمایش قبل از هرگونه مداخله 91/4±46/46، پس از مداخله 74/4±46/34 و در پیگیری 57/4±20/36 محاسبه شد. یافته ها نشان داد که اختلاف معناداری در دو گروه، در پس آزمون و پیگیری قابل توجه بود (05/0P<). بنابراین آموزش اختصاص سازی حافظه سرگذشتی شدت افسردگی را در گروه آزمایش کاهش داد. نتیجه‌گیری: آموزش اختصاص سازی خاطرات قادر است کلیت گرایی افراطی حافظه سرگذشتی را کاهش داده و با افزایش حافظه اختصاصی، به بهبود افسردگی بینجامد.