اثربخشی زوج درمانی به روش طرحواره درمانی یانگ بر سازگاری زناشویی و طلاق عاطفی در زوجین متقاضی طلاق شهر بوشهر

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی زوج درمانی به روش طرحواره درمانی یانگ بر سازگاری زناشویی و طلاق عاطفی در زوجین متقاضی طلاق بود. پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل زوجین متقاضی طلاق مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره دادگاه شهر بوشهر در فصل پاییز سال 1396 بودند. نمونه پژوهش 40 زوج بودند که با روش در دسترس انتخاب و با روش تصادفی ساده در دو گروه مساوی (هر گروه 20 زوج) جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه‌ای (دو جلسه در هفته) تحت آموزش زوج درمانی با روش طرحواره درمانی یانگ قرار گرفت. گروه‌ها به پرسشنامه‌های سازگاری زناشویی اسپاینر (1976) و طلاق عاطفی گاتمن (1995) در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS-19 و روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین گروه‌های آزمایش و کنترل در سازگاری زناشویی و طلاق عاطفی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر زوج درمانی به روش طرحواره درمانی یانگ باعث افزایش سازگاری زناشویی و کاهش طلاق عاطفی در زوجین متقاضی طلاق شد (05/0>p). بنابراین مشاوران و درمانگران می‌توانند از روش زوج درمانی به روش طرحواره درمانی یانگ برای افزایش سازگاری زناشویی و کاهش طلاق عاطفی در زوجین متقاضی طلاق استفاده کنند.