اثربخشی روش واقعیت‌درمانی بر کاهش نشانه‌های دانش‌آموزان پسر با اختلال نافرمانی مقابله‌ای

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی روش واقعیت‌درمانی بر کاهش نشانه‌های اختلال نافرمانی مقابله‌ای در دانش‌آموزان پسر پایه پنجم و ششم دبستان در شهر تهران انجام شد. روش پژوهش، از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را دانش‌آموزان پسر پایه پنجم و ششم دبستآن‌های پسرانه شهر تهران در سال تحصیلی 94-1393 تشکیل می‌دادند. نمونه‌گیری به روش تصادفی خوشه‌ای چند‌مرحله‌ای انجام شد. پس از تکمیل پرسش‌نامه نشانه‌های مرضی کودکان توسط معلمان، 30 دانش‌آموز که در شاخص نافرمانی مقابله‌ای پرسش‌نامه نشانه‌های مرضی کودکان نمره بالاتر از نمره برش کسب کردند، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. دانش‌آموزان گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه‌ای روش واقعیت‌درمانی را دریافت کردند. بعد از پایان جلسات، پس‌آزمون از آن‌ها به عمل آمد. برای تحلیل آماری داده‌ها نیز از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، در گروه آزمایش، نسبت به گروه کنترل، در مرحله پس‌آزمون کاهش معناداری در شدت نشانه‌های اختلال نافرمانی مقابله‌ای مشاهده شد (001/0p>). با توجه به یافته‌های این پژوهش، روش واقعیت‌درمانی، منجر به کاهش نشانه‌های اختلال نافرمانی مقابله‌ای در دانش‌آموزان می‌شود و می‌توان از آن به عنوان یک روش مداخله‌ای مؤثر استفاده کرد.