اثربخشی آموزش گروهی به شیوه ی عقلانی–هیجانی–رفتاری بر کاهش بحران هویت و افزایش شادکامی نوجوانان خوابگاهی پسر

مقدمه: دوره‌ی نوجوانی، مرحله‌ی مهم رشد و تکامل اجتماعی و روانی فرد به شمار می‌رود. بحران هویت در این دوره می‌تواند موجب مشکلات روانی در نوجوانان گردد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیرآموزش گروهی به شیوه‌ی عقلانی هیجانی-رفتاری بر کاهش بحران هویت و افزایش شادکامی دانش‌آموزان نوجوان خوابگاه‌هایشبانه‌روزی می‌باشد.    روش‌کار: جامعه‌ی آماری این کارآزمایی بالینی شامل تمام دانش‌آموزان نوجوان پسر خوابگاهی در شهرستان تربت حیدریه در فاصله‌ی زمانی سال تحصیلی 1391-1390 بودند. نمونه شامل 24 نفراز دانش‌آموزان نوجوان بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون (12 نفر) و شاهد (12 نفر) قرار داده شدند.گروه آزمون، درمان عقلانی هیجانی-رفتاری را به مدت نه جلسه‌ی 90 دقیقه‌ای دریافت کرد و گروه شاهد، 8 جلسه آموزشمهارت‌های زندگی را دریافت نمود. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه‌ی شادکامی آکسفورد و پرسش‌نامه‌ی هویت شخصی احمدی می‌باشد. داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل و نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 12 تحلیل گردید.   یافته‌ها: آموزش گروهی به شیوه‌ی عقلانی-هیجانی-رفتاری در مقایسه با گروه شاهد به گونه‌ای معنی‌دار به کاهش  بحران هویت (002/0=P) وافزایش شادکامی (001/0=P)  منجر می‌شود.    نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد مولفه‌های آموزش گروهی با رویکرد عقلانی هیجانی-رفتاری مانند شناسایی و چالش با افکار غیر منطقی می‌تواند موجب کاهش بحران هویت و افزایش شادکامی شود.