اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر شایستگی اجتماعی، عملکرد در تکالیف نظریه‌ی ذهن و کمک‏طلبی دانش‏آموزان پسر دوره‌ی دوم ابتدایی دارای ناتوانایی‏های یادگیری

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر افزایش شایستگی اجتماعی، عملکرد در تکالیف نظریه‏ی ذهن و کمک‏طلبی دانش‏آموزان دارای ناتوانایی‏های یادگیری بود. در این پژوهش افرادی که در یک مطالعه‏ی آزمایشی شرکت کردند، شامل 40 نفر از دانش‏آموزان پسر کلاس‏های پنجم و ششم ابتدایی شهر اهواز بودند که به روش تصادفی چند مرحله‏ای انتخاب شدند. ابزارهای مطالعه، مقیاس شایستگی اجتماعی فلنر، آزمون نظریه‏ی ذهن استیمن و مقیاس کمک‏طلبی پنتریچ و ریان بودند. آزمودنی‏ها به دو گروه (1 گروه آزمایش و 1 گروه کنترل) تقسیم شدند. آموزش هوش هیجانی در گروه آزمایش به کارگرفته شد، ولی گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. پیش- آزمون و پس- آزمون در مورد گروه آزمایش و گروه کنترل انجام شد. نتایج به وسیله‏ی آمار توصیفی و آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری (MONCOVA) تحلیل شد. یافته‏ها نشان داد که بین دو گروه تفاوت معنی‏داری وجود دارد، عملکرد گروه آزمایش در شایستگی اجتماعی، عملکرد در تکالیف نظریه‏ی ذهن و کمک‏طلبی در پس- آزمون افزایش یافته بود. این یافته ها اهمیت به کارگیری آموزش هوش هیجانی را بر بهبود عملکردهای اجتماعی دانش‏آموزان دارای ناتوانایی‏های یادگیری مطرح نمود.