اثرات کوتاه و بلند مدت استایرن بر حافظه فضایی ـ کاری و فعالیت حرکتی موش صحرایی نر

چکیده زمینه و هدف: کارگران در برخی صنایع در معرض مواجهه با استایرن هستند. این ماده در دمای اتاق فرار و به شدت چربی دوست است و بافت مغز نیز دارای چربی بالایی است، بنابراین می‌تواند اثرات عصبی گوناگونی از جمله اختلال در حافظه را موجب شود. از طرفی حافظه در زندگی روزمره و محیط کار نقش بسیار مهمی ‌دارد. تحقیق حاضر نیز با هدف بررسی اثرات کوتاه و بلند مدت استایرن بر حافظه فضایی ـ کاری و فعالیت حرکتی موش صحرایی نر انجام پذیرفت.   روش بررسی: در این  مطالعه تجربی تعداد 12 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. در گروه مورد، موش‌ها به مدت 3 هفته در معرض استایرن قرار گرفتند(غلظت750 پی‌پی‌ام، روزانه 6 ساعت، 5روز در هفته). در گروه شاهد موش‌ها در شرایط مشابه و بدون مواجهه  با استایرن قرار گرفتند. 2 روز پس از اتمام مواجهه حافظه فضایی‌ـ کاری و فعالیت حرکتی از طریق آزمون Y شکل و آزمون میدان باز ارزیابی شد. به منظور بررسی اثرات طولانی مدت استایرن آزمون‌های مذکور 21 روز بعد از اتمام مواجهات نیز تکرار شد. در این مطالعه تناوب خود به خودی به عنوان شاخص حافظه فضایی ـ کاری، سرعت و مسافت طی شده به عنوان شاخص‌های فعالیت حرکتی و زمان سپری شده در مرکز به عنوان شاخص عدم اضطراب مورد بررسی قرار گرفت.   یافته‌ها: نتایج به دست آمده نشان داد  که 2 و 21 روز پس از اتمام مواجهه با استایرن، زمان سپری شده در مرکز جعبه آزمون میدان باز، مسافت طی شده و سرعت حرکت به طور معنی‌داری کاهش یافت.  این اثرات در 21 روز پس از اتمام مواجهه نسبت به 2 روز پس از اتمام مواجهه شدیدتر بود. به طور مشابهی مواجهه با استایرن به طور معنی‌داری تناوب خود به خودی را کاهش داد.   نتیجه‌گیری: براساس نتایج، مواجهه با استایرن منجر به کاهش فعالیت حرکتی و اختلال حافظه فضایی‌ـ کاری موش صحرایی می‌شود. برای بررسی اثر بلند مدت استایرن بر روی رفتار نیاز به مطالعات بیشتری می‌باشد.