اثرات کم‌آبیاری بر عملکرد کمی و کیفی رقم‌های سویا در منطقه رشت

به‌منظور بررسی اثرات کم‌آبیاری بر عملکرد کمی و کیفی رقم‌های سویا آزمایشی به‌صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان در سال زراعی 1388 اجرا گردید. عامل اصلی شامل 3 سطح آبیاری در پتانسیل‌های رطوبتی35-30 (1I)، 55-50 (2I) و 75-70 (3I) سانتی‌بار و یک سطح بدون آبیاری(4I) بودو عامل فرعی شامل 7 رقم سویا به نام‌های 033، 032 و سحر (از گروه رسیدگی 4)، ال.17، کلارک، زان و مادری (از گروه رسیدگی 3) در نظر گرفته شد. سطوح پتانسیل رطوبتی خاک با استفاده از تانسیومتر کنترل شد. نتایج نشان داد با کاهش آبیاری، گیاهان در تیمارهای 2I، 3I و 4I به‌ترتیب 15، 20 و 65 درصد، عملکرد کم‌تری را نسبت به تیمار آبیاری 1I داشتند. بیش‌ترین (1379 کیلوگرم) و کم‌ترین عملکرد دانه (478 کیلوگرم)، به‌ترتیب در تیمارهای 1I و 4I به‌دست آمد. رقم 033 در تیمار 3Iدارای بیش‌ترین و رقم زان در تیمار 4Iدارای کم‌ترین عملکرد روغن و پروتئین بودند. همچنین بررسی بهره‌وری آب نشان داد که با کاهش آبیاری شاخص بهره‌وری آب به‌طور معنی‌داری افزایش یافت به‌طوری‌که تیمارهای 2I و 3I نسبت به تیمار 1I، به‌ترتیب 13 و 33 درصد افزایش نشان دادند. نتایج این آزمایش نشان داد که اعمال آبیاری براساس پتانسیل رطوبتی 75-70 سانتی‌بار، ضمن صرفه‌‌جویی در مصرف آب و افزایش بهره‌وری مصرف آب، می‌تواند موجب افزایش درصد روغن و پروتئین دانه سویا در منطقه رشت شود.