اثرات کشندگی حشره‌‌کش‌های کلوتیانیدین، تبوفنوزاید و فلوپیرادیفوران روی تخم، لارو سن دوم، لارو سن سوم و شفیره بالتوری سبز Chrysoperla carnea

بالتوری سبز (Neu., Chrysopidae)  Chrysoperla carnea یکی از مهمترین شکارگرهای شته­ ها، شپشک­ ها، تریپس ­ها و سفید بالک­ها می­ باشد علاوه بر این، از تخم، لاروهای جوان و شفیره پولکداران و کنه­ها تغذیه می­کند اما در هنگام مبارزه شیمیایی علیه آفات مختلف، بالتوری سبز نیز تحت تاثیر سموم مختلف کشاورزی قرار می­گیرد. در پژوهش جاری، اثرات کشندگی حشره­کش­های کلوتیانیدین، تبوفنوزاید و فلوپیرادیفوران روی تخم، لارو سن دوم، لارو سن سوم و شفیره بالتوری مورد مطالعه قرار گرفت. زیست ­‌سنجی تخم و شفیره بالتوری سبز با روش غوطه‌­ وری، ولی لاروهای سن دوم و سوم با روش تماسی انجام شد. آزمایشات در شرایط قابل کنترل، دمای 1±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره نوری 16:8 ساعت (روشنایی:تاریکی) صورت گرفت. میزان LC50 برآورد شده برای حشره‌­کش‌­های کلوتیانیدین، تبوفنوزاید و فلوپیرادیفوران روی تخم بالتوری سبز به­ترتیب 41/23 ،95/1048 و 95/774 میلی‌­گرم بر لیتر، روی لارو سن دوم 47/12، 64/476 و 78/761 میلی­‌گرم بر لیتر، روی لارو سن سوم 47/23 ، 35/490 و 09/855 میلی‌­گرم بر لیتر و روی مرحله شفیرگی به ­ترتیب 41/37، 95/1401 و 82/796 بودند. بنابراین، در همه مراحل زیستی بیشترین حساسیت به حشره­‌کش کلوتیانیدین بود در حالی که کمترین حساسیت در مراحل زیستی تخم و شفیره مربوط به حشره­‌کش تبوفنوزاید اما در لاروهای سن دوم و لاروهای سن سوم ناشی از حشره‌­کش فلوپیرادیفوران بود. لذا با توجه به نتایج این پژوهش در صورت تایید آزمایشات مزرعه­ای از حشره­کش­های تبوفنوزاید و فلوپیرادیفوران می­توان دربرنامه­ های IPM تحت کاربرد بالتوری سبز استفاده کرد.