اثرات فعال‌سازی و غیر فعال‌سازی گیرنده‌های گلوکوکورتیکوئید ناحیه قاعده‌ای جانبی آمیگدال بر خاموشی حافظه ترس در موش‌ سفید بزرگ‌ آزمایشگاهی‌

  سابقه و هدف: گیرنده‌های گلوکوکورتیکوئیدی ناحیه قاعده‌ای جانبی آمیگدال در یادگیری و حافظه هیجانی نقش دارند. هدف این مطالعه بررسی نقش این گیرنده‌ها در بیان حافظه ترس به‌دنبال یک بار فعال‌سازی یا غیر فعال‌سازی آن‌ها بود.   مواد و روش ‌ ها: به‌ صورت‌ دو‌طرفه‌ روی‌ ناحیه‌ مزبور کانول‌ راهنما قرار داده‌ شد. یک‌ هفته‌ بعد، موش‌‌ها در دستگاه یادگیری احترازی غیر فعال (1 میلی‌آمپر- 3 ثانیه) آموزش‌ داده‌ شدند. کورتیکوسترون به عنوان لیگاند داخلی و RU38486 به عنوان آنتاگونیست گیرنده گلوکوکورتیکوئید با دوز 3/0 و 3 نانوگرم به تنهایی و نیز توام با هم به داخل ناحیه قاعده‌ای جانبی آمیگدال 30 دقیقه قبل از لولین تست به‌خاطر‌آوری تزریق شدند. میزان حافظه ترس مجددا در طی روزهای 2، 9، 12، 14 و 16 بعد از تزریق داروها با اندازه‌گیری مدت زمان طی شده قبل از اولین ورود حیوان به ناحیه تاریک ارزیابی شد.   یافته ‌ ها: نتایج نشان داد که تزریق داخل آمیگدالی یک بار کورتیکوسترون و RU38486 به تنهایی و نیز توام موجب تسهیل فرایند خاموشی حافظه ترس می‌شود.   نتیجه ‌ گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد که گیرنده‌های گلوکوکورتیکوئیدی ناحیه قاعده‌ای جانبی آمیگدال نقش مهمی در خاموشی حافظه ترس بازی می‌کنند.