اثرات دو ماده نگهدارنده نایسین و سدیم استات برتغییرات رشد کلستریدیوم بوتولینوم در ماهی قزل آلا Onchorhynchus mykiss

نایسین یک ماده ضد میکروبی طبیعی است که بر روی بسیاری از عوامل بیماریزا و ارگانیسمهای مسبب فساد مواد غذایی تأثیر دارد. از آنجا که کارایی این ماده در اثر واکنش با محتویات مواد غذایی کاهش می یابد این فرضیه وجود دارد که استفاده از نمک آلی به همراه نایسین باعث افزایش زمان ماندگاری ماهی میگردد. هدف از انجام این تحقیق در مرحله اول ارزیابی اثرات نایسین ( 15/0 درصد)و استات سدیم(1 درصد) بصورت منفرد و ترکیبی بر افزایش زمان ماندگاری فیله و ماهی کامل شکم خالی ماهی قزل آلا بوده است. در مرحله دوم ارزیابی رفتار باکتری کلستریدیوم بوتولینوم در تیمارهای مورد استفاده بوده است. نتایج اثرات تیمارهای مورد استفاده بر کلستریدیوم بوتولینوم نشان داد که در تیمار شاهد بیشترین رشد مشاهده گردید( لوگ 8) ولی در تیمار منفرد رشد فزاینده باکتریها کندتر بوده ولی کماکان روند صعودی داشته است بطوریکه در روز 16 برای برای کلستریدیوم لوگ 5 بوده است. بهنگام استفاده از مواد نگهدارنده( شیمیایی و یا بیولوژیک ) در بافت ماهی پارامترهای مختلفی از جمله نوع ماده نگهدارنده، روش مورد استفاده ، pH بافت، آنزیمهای پروتئولیتیک ، بروز سویه های مقاوم و ... بر روند ضدمیکروبی مواد مورد استفاده تاثیر می گذارند.