اثرات درمانی دسموپرسین خوراکی در مردان با تکرر ادرار شبانه و بزرگی خوش خیم پروستات

مقدمه تکرر ادرار شبانه که به طور شایع با پیری دیده می شود می تواند به دلایل مختلف باشد که از علل بسیار شایع آن بزرگی خوش خیم پروستات و کاهش تولید (یا رهایی) وازوپرسین شبانه، دیابت ملیتوس و افزایش مصرف مایعات و ... است. بهبود علائم انسدادی با تجویز آلفا بلوکرها و مهارکننده های آلفا ردوکتاز نزد بسیاری از بیماران علائم ادراری بهبود یافته ولی در تعدادی تکرر ادرار شبانه همچنان ادامه دارد. در این بررسی به اثر درمانی وازوپرسین خوراکی به اینگونه تکرر ادرار شبانه پرداخته می شود. روش کار این مطالعه توصیفی به صورت مداخله ای بر 23 مرد بالغ (با متوسط سن 58±3/5 سال) که دچار بزرگی خوش خیم پروستات و تکرر ادرار شبانه آزار دهنده بودند در بیمارستان امام رضا از سال 1388 -1386 انجام شد. درمان با دسموپرسین خوراکی هنگام خواب بود. معیارهای خروج از مطالعه شامل عفونت فعال ادراری، سابقه انفارکتوس میوکارد، نارسایی احتقانی قلب، آنژین و هیپوناتومی بودند. به بیماران طی یک دوره تیتراسیون دوز 3 هفته ای، قرصهای دسموپرسین (به مقدار 0/2 ،0/1 یا 0/4 میلی گرم) تجویز شد و بعد از یک هفته قطع دارو، دوز مؤثردارو برای 8–6 هفته ادامه یافت. پاسخ مثبت بالینی به صورت کاهش مساوی یا بیش از50 درصد در حملات ادرار شبانه تعریف شد. از آزمون های آماری تی و همبستگی پیرسون برای تحلیل آماری استفاده شد. نتایج همه بیماران با چنین مداخله دارویی بهبود داشتند. متوسط مدت نشانه ها 3/45±0/62 سال بود. حملات تکرر ادرار شبانه از متوسط 4±0/36 در شب قبل درمان به 1/17±0/28 بعد آن کاهش یافت (p< 0/0001). سطح سرم نیز تغییر قابل توجه داشت (p= 0/02)، اما هیپوناتومی رخ نداد. همچنین همراهی مثبت بین حملات و سن (r= 0/744 ،p