اثرات الگوی توانمندسازی خانواده- محور بر خشنودی درک‌شده و عزت نفس مراقبین بیماران مولتیپل اسکلروزیس

  سابقه و هدف: مولتیپل ‏اسکلروزیس یک بیماری مزمن سیستم عصبی مرکزی است که بر تمام جنبه‏های زندگی بیمار، خانواده و جامعه اثر می‏گذارد. با گذر از مراقبت بیمارستانی به مراقبت خانواده- محور ‌ ، اهمیت برنامه ‌ های توان‌مندسازی مراقبین بیماران افزایش یافته است. هدف این مطالعه تعیین تأثیر الگوی توان‌مندسازی خانواده- محور بر خشنودی درک‌شده و عزت نفس مراقبین بیماران مولتیپل اسکلروزیس بود.   مواد و روش ‌ ها: در این کارآزمایی بالینی، 70 مراقب خانوادگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس با استفاده از تخصیص تصادفی به دو گروه شاهد و آزمون گروه ‌ بندی شدند. بر اساس نیازهای آموزشی در گروه آزمون، 8 جلسه الگوی توان‌مندسازی در طول سه ماه اجرا شد. سه ماه پس از اجرای برنامه و جمع‌آوری چک ‌ لیست‌های خودگزارش ‌ دهی، مجدداً خشنودی درک‌شده و عزت نفس در دو گروه شاهد و آزمون مورد ارزیابی قرار گرفت.   یافته ‌ ها: آزمون آماری تی مستقل اختلاف معناداری را در دو گروه بعد از اجرای مداخله نشان داد (001/0= p ). در گروه مداخله، آزمون آماری تی زوجی نیز افزایش معناداری در خشنودی درک‌شده و عزت نفس مراقبین خانوادگی بیماران نشان داد (001/0= p )، در حالی‌که در گروه کنترل تفاوت معناداری در خشنودی درک‌شده و عزت نفس مراقبین خانوادگی بیماران بعد از سه ماه وجود نداشت (05/0 p> ). نتیجه ‌ گیری: مراقبین خانوادگی بیماران مزمن به‌عنوان بیماران پنهان، مشکلات زیادی را متحمل می ‌ شوند. مداخلاتی از قبیل اجرای الگوی توان‌مند‌سازی با توجه به نیازهای آموزشی و درمانی به‌دلیل کم‌هزینه بودن، ایمن بودن و تأثیرگذار بودن می‌تواند خشنودی درک‌شده و عزت نفس مراقبین را ارتقاء دهد