اثرات استفاده ازپسماندکشمش بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و اسیدهای چرب فرار مایع شکمبه بره‌های نر بلوچی

در این پژوهش اثرات استفاده از پسماند کشمش بر عملکرد، برخی فراسنجه‌های خونی و اسیدهای چرب فرار مایع شکمبه بررسی شد. تعداد 15 رأس برۀ نر بلوچی (میانگین وزن 67/0± 15/21 کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تیمار قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد (حاوی 40 درصد یونجه و فاقد پسماند کشمش)، 2) جایگزینی50 درصد یونجه با پسماند کشمش و 3) جایگزینی 100 درصد یونجه با پسماند کشمش بودند. استفاده از پسماند کشمش در جیره (تیمارهای 2 و3)، باعث افزایش وزن روزانۀ بره‌های پرواری در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0>P). افزایش سطح پسماند کشمش در جیره، پروتئین کل سرم را در دورۀ اول آزمایش (14 تا 28 روز) کاهش داد (05/0>P) ولی سایر فراسنجه‌های خونی این دوره ( از قبیل گلوکز، کلسترول، آلانین آمینوترانسفراز، تری‌گلیسرید و نیتروژن اوره‌ای) تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0P). کمترین غلظت اسید استیک و والریک اسید در دورۀ اول آزمایش، مربوط به تیمار3 بود، در حالی‌که بیشترین مقدار اسید والریک و اسید ایزو‌والریک در دورۀ دوم آزمایش مربوط به تیمار 1 بود (05/0>P). افزودن پسماند کشمش به جیره، تأثیری بر pH مایع شکمبه نداشت (05/0