ابعاد سنجی کارکنان رزمی به منظور جلوگیری از اختلالات اسکلتی - عضلانی ناشی از طراحی نامناسب تجهیزات نظامی

  سابقه و هدف: مهندسی فاکتورهای انسانی یا ارگونومی، علم مطابقت دادن محیط کار و ابزار کار با وضعیت و توانایی ‌ های بدن انسان و ایجاد هماهنگی بین این دو بوده و اندازه ‌ گیری ابعاد انسانی توسط اغلب ملت ‌ ها در بازه زمانی خاص به ‌ عمل می ‌ آید. اندازه ‌ گیری ابعاد جسمانی کارکنان به ‌ منظور لحاظ نمودن فاکتورهای انسانی نیروهای ایرانی در طراحی سیستم ‌ ها، تجهیزات و ملزومات نظامی به ‌ عمل آمده است.   مواد و روش ‌ ها: تحقیق بطور مقطعی و طرح نمونه ‌ گیری به ‌ صورت خوشه ‌ ای چند مرحله ‌ ای از طبقات گروه ‌ های سنی، قدی و وزنی به ‌ صورت نمونه گیری تصادفی ساده انجام گرفت. اطلاعات از شاخص ‌ های ارگونومی ابعاد جسمانی به روش تجربی- میدانی از نمونه آماری با استفاده از دستگاه آنتروپومتر، کولیس دیجیتال و متر جمع ‌ آوری گردید.   یافته ‌ ها: سنجه ‌ های ارگونومیکی از ابعاد جسمانی تعداد 853 نفر از کارکنان پایور و تحت آموزش آموزشگاه درجه داری نزاجا توسط افراد آموزش دیده اندازه ‌ گیری به ‌ عمل آمد. صدک ‌ های 5، 25، 50، 75 و 95 جامعه آماری به ‌ منظور استفاده در طراحی برای تعداد 90 سنجه، محاسبه و به ‌ صورت جدول منظم گردید.   بحث و نتیجه ‌ گیری: مقایسه نتایج آماری ابعاد جسمانی به ‌ دست آماده با نتایج منتشره دیگر ملل نشان داد که تطبیق دادن کل مردم جهان با یکدیگر تا چه اندازه دشوار است. همچنین مشخص گردید که گروه ‌ های نژادی مختلف جمعیت نظامی تفاوت ‌ های در تناسب اندام بدن آنها مشاهده می ‌ شود. اندازه ‌ گیری ابعاد جسمانی برای ایجاد بانک داده ‌ های ارگونومی و به روز نمودن داده ‌ های سال ‌ های گذشته و بکارگیری آنها در طراحی تجهیزات، تسلیحات، ادوات نظامی و البسه رزمی متناسب با ابعاد جسمانی کارکنان پایور آجا به ‌ منظور کاهش اختلال ‌ های اسکلتی - عضلانی و رزم بهتر ضروری به نظر می ‌ رسد.