ابراز علاقه همسران؛ هنر زندگی در مسیر بندگی

کاهش معنادار روابط همسری و افزایش شتابان طلاقهای حقوقی و عاطفی در خانواده‌ها، دلیل روشنی برای بررسی راهکارهای مناسب جهت برون‌رفت از‌ ساختار معیوب و بی‌ثمر خانواده گسیخته و ناموفق با کارکردهای نامناسب موجود است‌. آگاهی همسران از مفهوم‌،کارکردها و مهارتهای ابراز علاقه به همدیگر بر اساس بندگی خدا در زندگی معنوی، از مسائل حساس و مهمیاست که باعث آرامش، افزایش اعتماد متقابل، تأمین نیازهای مادی و معنوی اعضای خانواده می‌شود که در نهایت به تقویت بنیان خانواده و سلامت روانی جامعه منجر خواهد شد. هدف: هدف این مقاله، تأکید بر اهمیت ابراز علاقۀ همسران و تببین روشهای آن از منظر آیات و روایات به منظور کاهش طلاقهای عاطفی و حقوقی بوده است.  روش: روش مورد استفاده در این تحقیق، کتابخانه‌ای(توصیفی- تحلیلی) بود. یافته‌ها: تبادل عواطف و علاقه‌مندی بین همسران، از مصادیق بندگی خداوند متعال است. نتیجه گیری: ابراز علاقه سبب آرامش جسم و روح همسران شده، عاملی مؤثر برای جلوگیری از طلاق عاطفی در خانواده است. سلامت جامعه و کاهش فساد در ارتباطات اجتماعی یکی از پیامد‌های مهم مهارت ابراز علاقه در خانواده است. مهارت ابراز علاقه در ابعاد کلامی و رفتاری و تأمین نیاز‌های زن و شوهر نمود پیدا می‌کند. ابراز علاقه بین همسران ضمن جلب رحمت الهی، عاملی مؤثر برای حرکت در مسیر بندگی است. توجه به تفاوتها و خصوصیات جنسیتی زن و شوهر، امری مهم در تقویت مهارت ابراز علاقه در بین همسران است.