آلودگی‌های ویروسی قابل انتقال از راه خون در اهداکنندگان خراسان جنوبی

  چکید ه   سابقه و هدف   وجود دوره پنجره در آزمایش‌های سرولوژیک، انتخاب دقیق از میان داوطلبین را برای ارتقای سلامت خون الزامی می‌کند. شناسایی تفاوت‌های موجود در میزان آلودگی گروه‌های مختلف، به جذب و حفظ مناسب‌ترین اهداکنندگان کمک می‌کند. در این مطالعه، اطلاعات دموگرافیک داوطلبین و میزان آلودگی به چهار ویروس اصلی قابل انتقال از راه خون مقایسه شدند.   مواد و روش‌ها   در یک بررسی مقطعی، اطلاعات تمام داوطلبین اهدای خون خراسان جنوبی در فاصله فروردین 85 تا آخر آذر 88 از بانک اطلاعات پایگاه استخراج شد. موارد تایید شده هپاتیت B ( HBV )، هپاتیت C ( HCV ) و ویروس‌های HIV 1/2 و HTLV I/II برای تعیین شیوع و تفاوت‌ها توسط نرم‌افزار 17 SPSS و آزمون‌های t و مجذور کا مورد بررسی قرار گرفتند.   یافته‌ها   از 52886 داوطلب، 42652 نفر خون اهدا کرده بودند که شیوع آلودگی تایید شده آنان در هزار نفر 92/4 برای HBV ، 30/0 برای HCV و 42/0 برای HTLV بود. شیوع در زن و مرد تفاوت معنی‌داری نداشت ولی آلودگی در اهداکنندگان بار اول بیش از اهداکنندگان با سابقه یا مستمر، در متاهلین بیش از مجردین، در افراد با تحصیلات کمتر از دیپلم بیش از دیپلمه‌ها و دانش‌آموختگان دانشگاه و در پایگاه‌های موقت و تیم‌های سیار بیش از پایگاه‌های ثابت بود.   نتیجه گیری   این مطالعه نشان می‌دهد با تلاش برای جذب داوطلبین با تحصیلات بالاتر و هم چنین گسترش خونگیری در پایگاه‌های ثابت، می‌توان جمعیت داوطلب سالم‌تری در پایگاه‌ها داشت که همراه با مشاوره دقیق و انجام آزمایش‌های غربالگری، سلامت بیشتر خون را به دنبال خواهد داشت.   کلمات کلیدی : ویروس‌های هپاتیت، ایدز، ویروس‌های لنفوتروپیک انسانی، اهداکنندگان خون، شیوع، همه‌گیرشناسی