آزمون علیت تودا-یاماموتو میان کارآفرینی و نرخ بیکاری در بخش صنعت: مطالعه موردی استان سیستان و بلوچستان

کاهش نرخ بیکاری یکی از بارزترین اهداف برنامه‌ریزان و تصمیم‌گیران اقتصادی کشورها محسوب می‌شود و دستیابی به این مهم سرآغاز از میان بردن بسیاری از مشکلات اقتصادی و اجتماعی خواهد بود. اخیراً از میان عوامل متعدد تأثیرگذار بر نرخ بیکاری کارآفرینی توجه اندیشمندان را به خود معطوف نموده است. ارتباط میان کارآفرینی و نرخ بیکاری برای بسیاری از محققان به معما تبدیل شده است. از یک منظر تصمیم به کارآفرینی واکنشی است نسبت به نرخ بیکاری یا چشم‌انداز نگران‌کننده اشتغال در آینده که اصطلاحاٌ به آن اثر ناچاری گفته می‌شود. از نگاهی دیگر، کارآفرینان به‌دلیل خلق فرصت‌های شغلی جدید موجب کاهش نرخ بیکاری می‌شوند. نگاه نخست معتقد به ارتباط مثبت میان کارآفرینی و نرخ بیکاری می‌باشد و نگرش دوم به برقراری ارتباط منفی میان نرخ بیکاری و کارآفرینی معتقد است. مطالعه حاضر به بررسی و آزمون ارتباط میان کارآفرینی و نرخ بیکاری در استان سیستان و بلوچستان با استفاده از رویکرد تودا – یاماموتو بین سال‌های (1389-1377) می‌پردازد. نتایج حاصل از این مطالعه اثر شومپیتر (اثر کارآفرینی) را در استان سیستان و بلوچستان تأیید می‌نماید، اما اثر ناچاری تأیید نمی‌گردد. مشاهدات نشان‌دهنده رابطه علی یک طرفه از کارآفرینی به نرخ بیکاری در استان می‌باشند.