آداب چیدن مو و ناخن بنا بر فرگرد هفدهم وندیداد

  پیروان دین زرتشت از گذشته‌های دور در تفسیر و ترجمة متون دینی همّت گماشته‌اند. بخش‌هایی از این تلاش که امروزه در دسترس است، ترجمه و تفسیری به زبان پهلوی از اوستاست که زند نامیده می‌شود. متن زند گرچه تقریباً ترجمة واژه به واژه از اوستا ارائه می‌دهد، ولی گاه برداشت شخصی و تفسیرموبدان را نیز نشان می‌دهد. آنچه به عنوان تفسیر برآن افزوده شده، خالی از ابهام نیست وگاه حتّی فهم آن ناممکن می‌شود. از آنجا که وندیداد دربرگیرندة مطالبی دربارة اعمال دینی و شرایع زرتشتی است، برای موبدان زندنویس آشناتر از بخش‌های دیگر اوستا بوده است؛ از این رو زند وندیداد را می‌توان کامل‌تر و دقیق‌تر  از زند سایر بخش‌های اوستا دانست. متن زند فرگرد هفدهم وندیداد که دربارة آداب چیدن مو و ناخن است و حاوی مطالب فقهی بسیاری است، به‌نسبت زند قسمت‌های دیگر اوستا، ترجمۀ بهتری از اوستا به‌دست می‌دهد. در این فرگرد، دستور داده می‌شود که مو و ناخن چیده شده از مردان اهلو، آب، آتش و برسم دور برده شود و دفن گردد. در هنگام انجام اعمال آیینی، چیدن و دفن کردن مو و ناخن، آنها را به مرغ اشوزوشته پیشکش می‌کنند که هم‌چون جادوی سفید عمل کرده و آدمیان را از عواقب جادوی سیاه دیوان مازنی درامان نگاه دارد و دیوان مازنی نتوانند از اجزای جداشده از بدن شخص علیه خودش استفاده نمایند و در نهایت شخص از گزند جادو و جادوگر در امان خواهد ماند. موبدان در تفسیر این فرگرد، از خواندن دعاهایی چون ا‌شم‌وهو و اهونور، حتّی سروش باژ هنگام دفن مو و ناخن سخن‌گفته‌اند، که می‌توان این دعاها را وردهای جادوی سفید نامید .