آتشکدۀ محوطۀ ویگل و هراسکان

محوطۀ باستانی ویگل و هراسکان در پی انجام چند بازدید مقدماتی نگارنده در سال 1385، با توجه به وجود داده‌های فراوان دوره‌های تاریخی و اسلامی و اهمیت محوطه و در پی برنامه‌ریزی پژوهشی در پاییز 1386، مورد انجام یک برنامۀ بررسی سیستماتیک باستان‌شناسی قرار گرفت. در این برنامه، یک محدودۀ 120 هکتاری که شامل دو شهر به مرکزیت دو قلعه است، مورد شناسایی قرار گرفت که با عنوان‌های شهر غربی و شهر شرقی نام‌گذاری شدند؛ با توجه به اینکه برخی متون، از دو شهر ویگل و هراسکان سخن به میان آورده‌اند، نگارنده معتقد است محوطۀ باستانی مذکور می‌تواند بقایای این شهرها باشد که از دورۀ ساسانی شکل گرفته و پس از گذر از دورۀ انتقالی به دورۀ اسلامی منتقل شده و دوام یافته‌اند و با آغاز دورۀ ایلخانی متروک شده‌اند. متعاقب این بررسی در سال 1389 اولین فصل کاوش در این محوطه به اجرا درآمد و طی آن داده‌های مهمی به دست آمد که بر اهمیت این محوطه و منطقۀ کاشان صحه گذاشت. به دست آمدن یک اثر معماری مذهبی از دورۀ ساسانی، مهم‌ترین دستاورد این فصل از کاوش بود که در این مقاله به معرفی آن می پردازیم.