مقایسه اثر استفاده از کاروتنوئید های طبیعی گیاه پنیرک ((malva neglecta و گشنیز (coriandrum sativum l.) به صورت جداگانه بر میزان رنگ پذیری پوست ماهی گورامی طلایی trichogaster trichopterus))

رنگدانه هایی که در آبزیان مورد استفاده قرار می گیرند دارای تنوع زیادی هستند و از این رو کارهای زیادی در این زمینه انجام گرفته است. این رنگدانه ها نقش اساسی در بازار پسندی ماهیان زینتی بر عهده دارند. گورامی ها به دلیل مقاومت زیاد، زیبایی، تنوع بالا و صلح جویی و سازگاری شان با سایر ماهیان بسیار مورد توجه می باشند. هدف از این بررسی تهیه یک فرمول غذایی ارزان قیمت جهت ایجاد رنگ مناسب در پوست ماهی گورامی طلایی می باشد. تعداد 210 عدد ماهی گورامی طلایی با میانگین وزنی 5 گرم (بدون در نظر گرفتن جنسیت)  به صورت تصادفی در 21 آکواریوم مستقر شدند. این آزمایش در 3 تیمار با 3 تکرار انجام گردید. این ماهیان با گیاهان پنیرک و گشنیز که حاوی رنگدانه بتاکاروتن طبیعی می باشند، در غلظت های مختلف 6درصد،4 درصد،2 درصد، به میزان  4درصد وزن بدن و در مدت 60 روز تغذیه گردیدند. میزان کاروتنوئید موجود در پوست ماهیان توسط آزمایشات طیف سنجی مورد بررسی قرار گرفت. خصوصیات فیزیکو شیمیایی آب شامل درجه حرارت، اکسیژن محلول (میلی گرم در لیتر) و ph بر اساس استاندارد تعیین شد. طرح آزمایشی به صورت تصادفی و آنالیز آماری به کمک آنالیز واریانس یک طرفه و مقایسه میانگین ها توسط آزمون چند دامنه دانکن انجام شد. در پایان دوره آزمایش ماهی های تغذیه شده با جیره پنیرک(در همه غلظت ها) در کنار جیره تجاری بیومار حداکثر تجمع رنگدانه را در پوست نشان دادند(05/0 >p). اگر چه بین این تیمار و تیمار گشنیز تفاوت معنی داری مشاهده نگردید(05/0 >p). نتایج نشان داد که رنگدانه های طبیعی پنیرک و گشنیز در ایجاد تغییرات رنگ در پوست ماهی گورامی طلایی، تأثیر به سزایی دارد.