اثر حفاظتی عصاره هیدروالکلی به دست آمده از زیره سیاه در آسیب بافت قلب و کلیه در مدل التهابی clp

زمینه و هدف: سپسیس نوعی پاسخ سیستمیک بدن به عفونت است که در نهایت منجر به از کار افتادن و مرگ اندام ها می شود. با توجه به عوارض جانبی ناشی از مصرف داروهای سنتتیک، امروزه استفاده از گیاهان دارویی در درمان سپسیس مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه با هدف تعیین اثر محافظتی عصاره هیدروالکلی زیره سیاه بر روی آسیب بافت قلب و کلیه در مدل تجربی التهابی (clp (cecal ligation and puncture در رت صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه، رت ها به 5 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل (sop)، گروه clp، گروه های تیمار clp+ عصاره هیدروالکلی زیره سیاه (mg/kg b.w50، 100) و گروه clp+ ایندومتاسین (کنترل مثبت). ابتدا ایندومتاسین و عصاره به صورت داخل صفاقی (i.p) بلافاصله پس از القای سپسیس به حیوانات تزریق شد و 24 ساعت پس از القای سپسیس، بافت قلب، کلیه و پلاسمای آنها جدا و آنالیز گردید. تفاوت های بین نتایج با استفاده از آزمون واریانس و تعقیبی توکی تعیین شد. یافته ها: در این مطالعه، سطح پراکسیداسیون لیپیدها در بافت کلیه و نسبت اوره به کراتینین پلاسما در گروه clp، به طور معنی داری افزایش نشان داد. درصورتی که سطح گلوتاتیون در این بافت تغییری نیافت که این امر نشان دهنده آسیب نسبی بافت کلیه در رت های سپتیکی است. برخلاف ایندومتاسین، تیمار رت ها با هر دو دوز عصاره هیدروالکلی زیره سیاه، هیچ گونه تغییری در بهبود پارامترهای فوق ایجاد نکرد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد تیمار رت های سپتیکی با عصاره هیدروالکلی زیره سیاه بلافاصله بعد از انجام clp به صورت داخل صفاقی، تأثیری بر روی بهبود پارامترهای دخیل در آسیب بافتی کلیه ندارد و این عصاره در حفاظت از بافت کلیه در برابر آسیب اکسیداتیو ایجادشده توسط سپسیس ناتوان است. کلید واژه ها: عصاره هیدروالکلی؛ زیره سیاه؛ آسیب های قلب؛ کلیه؛ سی ال پی؛ استرس اکسیداتیو.