Behçet Hastalarında Paterji Testi

Amaç: Çalışmanın birincil amacı aktif Behçet Hastalarında (BH), ilk tanı anındaki paterji pozitiflik sıklığını araştırmaktır. İkincil ise durumu ile sosyodemografik, klinik ve laboratuvar özellikleri karşılaştırmaktır. Materyal metod: Çalışmada 110 BH retrospektif olarak incelendi. Hastaların sosyodemografik (yaş, cinsiyet), bulguları, test (PT) sonuçları, sedimentasyon (mm/sa) C-reaktif protein (CRP) (mg/L) değerleri kayıt edildi. Hastalık semptomlarının başlangıç yaşı <40 olanlar klasik başlangıçlı, ≥40 geç başlangıçlı kabul aktivitesi için Krause Hastalığı Klinik Aktivite Skoru kullanıldı. Bulgular: Yüz on hastasının 36’sında (%32.7) PT’nin pozitif olduğu görüldü. PT hastaların 31’inde (%86.1) genital ülser, 9’unda (%25.0) artrit, 7’sinde (%19.4) üveit, 10’unda (%27.8) derin ven trombozu, papulo-püstüler lezyon, 6’sında (%16.7) eritema nodozum, 1’inde (%2.8) nöroparankimal de nörovasküler tutulum mevcuttu. negatif olan hastalarda bu sıklıklar sırası 66(%89.2), 19(%25.7), 22(%29.7), 12(%16.2), 7(%9.5), 2(%2.7), 1(%1.4) idi. bulguların görülme sıklıkları istatistiksel açıdan farklı değildi (p>0.05). ortanca değeri 16(2-98) iken CRP 3.78(0-126) olanlarda değerler 17.5(1-108) 4.5(0-121) karşılaştırıldığında anlamlı farklılık görülemedi hastalarda, hastalık toplam skoru 3 (1-6) değer (1-7) hastalar skorları açısından yoktu (p=0.494). Klasik yaş içerisinde PT’si 34(%33.3) hasta var 2(%25.0) vardı. hastalar, bulunamadı (p=1.000). Sonuç: pozitifliğinin hastalığın şiddetini tahmin etmede tedaviyi düzenlemede yararı halen tartışmalıdır daha fazla araştırma gerekmektedir. Belki duyarlılığını artıracak yeni, standardize yöntemleri belirsizliği çözecek klinisyenler testi değerli hale getirecektir.